E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:22:22

W krypcie sumienia, wsłuchana w głos wszechświata,
który cicho szepta: podnieś się, otrzep piach i idź dalej –
szukam odpowiedzi, ile jeszcze razy upadnę?
Przeczytałam ksiąg i przemierzyłam dróg krocie,
za towarzysza mając jeno własny cień.
Tylko jemu zawierzyłam niepoznany los.
 
Bo (mój) wiersz to życie
uwiecznione w poezji,
to przemilczane słowa
rozpisane na papierze.
 
Bo (moje) życie to łzy, które trzeba uronić,
by zapach dziewczyny znikąd
powrócił wraz z wiosną
na jesień.
 
W tłumie samotnych spojrzeń słońce blednie jak ściana,
nie rozgrzewa policzków wyludnionych serc.
Pokerowe twarze krążą jak sępy,
ale nie ja – ja tańczę z wiatrem na podniebnym moście.
Z wczorajszym dniem, jutrzejszą nocą
szybuję na drugą stronę tęczy.
 
Bo (mój) wiersz to życie
uwiecznione w poezji,
to przemilczane słowa
rozpisane na papierze.
 
Bo (moje) życie to łzy, które trzeba uronić,
by zapach dziewczyny znikąd
powrócił wraz z wiosną
na jesień.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay