E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 04:04:53

Byli młodzi, beztroscy,
pełni życia do czasu, aż
wyrwano ich z matczynych ramion
i rzucono w pożogę wojny.
Nie chcieli nic więcej, prócz
dzieciństwa, które musieli zamienić
na karabin, strach, bezdomność.
 
Marzyli o podróżach, o rodzinie.
Mieli nadzieję, radość,
nim skradziono im noc
i kazano siać śmierć.
 
Ciasne, duszne pomieszczenia,
gromowładny świst kul i huk bomb,
przenikliwy ryk syren,
płacz, głód, tęsknota, różaniec.
 
Oddzieleni od świata
zza krat oglądali świat z cegły,
wysokie kominy krematorium,
stosy ciał, w tym bliskich.
 
Mrok skrywał ból,
krew zdobiła twarze,
modlitwa chowała się za zębami,
a oddech zamierał w przegrodach.
 
Ciche myśli – Jezu, ufam Tobie!
spalały się w krematorium,
nad którym widniał szyld:
Arbeit macht frei.
 
Zapomniano dopisać:
(…) durch Krematorium
Nummer drei
(ponad ludzką miarę).
 
Dzisiaj wspomnienia
podążają w kondukcie
w kierunku
komory gazowej nr 1
za drutami,
by oddać cześć ofiarom holokaustu.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay