E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:41:31

Kiedy zamilka słowo w poetyckim świecie,
płowieją barwy wierszy. Długosza kroniki
przesiąkają żałobą – nieczekaną przecież,
a myśl wątleje w mogile – nikt jej nie ożywi.
 
Zewsząd słychać łez cichość dziurawiącą duszę,
rozrywającą serce i samotne dłonie.
W kajecie kwitnie pełno nostalgicznych wzruszeń,
snów, które pachną tuszem zastygłym na skroniach.
 
Niebiosa się zanoszą alegorią śmierci,
wiatr poniewiera frazą bolesnym zwątpieniem,
gdy zbyt wcześnie, za wcześnie liryk życie traci –
nawet gwiazdy tęsknieją za jego imieniem.
 
Ziemia przybiera szaty z cierpienia uszyte,
księżyc zawodzi psalmem wspomnieniami brzmiącym,
a nieśmiertelna pamięć z miejscem znakomitym
gra poecie w Parnasie czas wiecznie sławiący.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay