E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 10:51:02

                                    Jubileusz Dziennika Literackiego to szczególna okazja do tego, aby spojrzeć wstecz na to, co osiągnęliśmy dzięki publikacjom. Jest to czas zarezerwowany na wspomnienia radosnych chwil oraz rozwiązanych problemów. To czas na podziękowanie sobie nawzajem za rozwój naszej twórczości. Prowadzę ten „okręt” z dobrocią w sercu dla ludzi, którzy chcą pisać i czegoś się nauczyć, ale niekiedy z ludźmi bywa tak, jak z ich poezją — są tacy, o których można powiedzieć, że w pisaniu poezji czują się, jak ryba w wodzie, a ich aktywność często wykracza poza warsztaty. Trafiali się tacy, którzy próbowali zburzyć, to co z mozołem buduję, lecz to im się nie udało. W swojej pasji poświęcam naprawdę sporo czasu – są to: komentatorze, korekta i moderacja. Portal E-Literaci to warsztat literacki – tutaj, dzięki „znawcom” szlifujemy swoje utwory.
Poszukuję od lat (chociaż nie jestem z wykształcenia polonistką) interesujących wierszy, prozę, a za tym odkrywam autorów — to pasjonujące i pouczające zajęcie, nauczyli mnie tego śp. państwo Jacek i Anna Kajtochowie z Krakowa, nauczyli przede wszystkim wiary w siebie, że tylko cierpliwość i wyrzeczenia mogą przynieść prawdziwe owoce. Takimi „owocami”, są książki, zeszyty literackie, antologie wydane dla ponad 120 autorów. Dobrzy w pisaniu autorzy są nagradzani i wyróżniani. Mamy tutaj nauczycieli, lekarzy, prawników, socjologów, artystów i aktorów. W dorobku literackim użytkowników znajdujemy wiele wydań poezji drukowanej. Bycie poetą to osobliwa formuła, dlatego zachowuję dystans do nazywania siebie poetką. Wolę mówić, że piszę, czytam, wyszukując głębokich treści, myśli twórczych, które znacznie poszerzają horyzonty, poznając przy tym smak prawdziwego sukcesu. To wszystko dzisiaj zawdzięczam dzięki podjętej ad hoc decyzji założenia portalu dziesięć lat temu.
Odbyłam wiele podróży związanych z charakterem pracy, które ukształtowały moją osobowość — jestem bardzo wyczulona na wsłuchiwanie się w słowo i zachowanie każdej poznanej osoby w kraju czy to za granicą — usadawiam je głęboko w sercu.
Bywa rotacja użytkowników z różnych przyczyn i powodów…ale jednego jestem pewna, że każdy czegoś się tutaj nauczył. Najmłodsza autorka ma obecnie 8 lat i jest to moja wnusia Nikola Mazurkiewicz z Redditch, zaś najstarsza wiekiem i stażem, to Jadwiga Pławik z Łodzi.
Pytają mnie nieraz użytkownicy, kiedy sypiam, widząc efekty mojej pracy – odpowiadam – między wierszami, bowiem nie jest łatwo prowadzić portal internetowy bez dotacji. Wybieram momenty, kiedy prąd jest tańszy, ból kręgosłupa mniejszy, albo kiedy cukrzyca spać mnie zmusza. Nie zasypiam gruszek w popiele, staram się o środki, ale łatwo nie jest.
Ktoś kiedyś powiedział, że pismak to żaden zawód, jest “niepoznawalny” – wciela się w życiowe role bez fałszu. Nie tak dawno temu, poetów wsadzano do więzień i zabijano z powodu ich twórczości. Sama przeżyłam coś podobnego – zostałam oskarżona za wiersz o prostytutce, co znaczy, że poezja nabiera znaczenia, kiedy dzieje się coś złego. Kiedyś zwracano uwagę na to, że znajomość poezji, choćby pobieżna, była wyznacznikiem statusu społecznego. Nie zgadzam się z twierdzeniem, że „poezja jest już passe”. Nie mniej jednak poezja potrafi przetrwać niejedną nawałnicę historii. Bez promocji nie ma siły przebicia nawet do zwykłego czytelnika. Dziennik Nasz ma ogromną liczbę unikatowych wizyt (15,646,037), Teksty czytane nawet 2641 razy. Samych wiersz jest opublikowanych ponad 40000 (czterdzieści tysięcy). Komentarze: 1042964, Postów w Shoutbox'ie: 10571, Postów na Forach: 7982. Fotografie w Galerii: 2451.
My tutaj nie tworzymy dla lajków i pieniędzy, lecz dla przyjemności czytania. Prowadzimy dyskusje, podajemy sugestie nad formą i wyrazistością treści. Jesteśmy dla siebie, by się dzielić codziennością – czytamy i się wzruszamy. Wychodzimy z internetu także na spotkania realne z czytelnikiem, prowadzimy różnorodne działania promujące czytanie poezji. Mamy patronaty medialne.
Prowadzenie Dziennika Literackiego, nie jest takie łatwe -należy znać ustawę prawa autorskiego i dziennikarskiego. Bywam jurorem na forach konkursowych, należę do kilku stowarzyszeń literackich.
Wszystkim Koleżankom i Kolegom po piórze dziękuję z całego serca za współpracę w redagowaniu i publikacje na łamach Dziennika. Sądzę, że przez te lata, udało nam się wydobyć niejedno słowo z lamusa i nadać mu całkiem nowe znaczenie.
Dziękuję za wkład dziesięciolecia: doniesień prasowych, artykułów, esejów, wywiadów, recenzji, sprawozdań literackich za pisanie opowiadań, wierszy.
Specjalne podziękowanie należy się Jadwidze Łowkis za aktywność i pomoc w moderacji serwisu.

Redaktor naczelny
Barbara Mazurkiewicz