E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Alicja Kuberska o godz. 15:07:00

Te wspomnienia można by było zacząć od słów – dawno, dawno temu  spotkały się dwie poetki… Może to nie było aż tak dawno temu? Czas szybko ucieka, a  wokół nas tyle się dzieje.
                                     Pamiętam,  że moja przygoda z poezją zaczęła  się w 2010 roku. W tym roku pani Barbara Mazurkiewicz udała się do wód ( jak się kiedyś mawiało), do małego miasteczka w centralnej Polsce. Byłam wtedy debiutantką. Wiersze zajmowały skromny kąt w czeluści szuflady i nawet mi do głowy nie przyszło, aby próbować je wydać. Panią Basię po raz pierwszy spotkałam wirtualnie na Facebooku. Jej twórczość mnie urzekła i zapragnęłam osobiście poznać znaną pisarkę. Namówiłam męża na jednodniowy wyjazd do Ciechocinka. Spotkanie przebiegło w bardzo przyjacielskiej atmosferze, a my  rozmawiałyśmy ze sobą jakbyśmy się znały ze sto lat. Później nastąpiły kolejne zdarzenia z pogranicza cudów. Pani Mazurkiewicz zaproponowała mi  wydanie pierwszego tomiku. W tamtym czasie proces wydawniczy był dla mnie czarna magią. Samo słowo ISBN wzbudzało rodzaj niepokoju – skąd go wziąć ? Jak to załatwić? Kto mi wydrukuje wiersze i czy one w ogóle maja jakąś wartość? Moja mentorka zachęciła mnie do publikacji i skierowała do pana Kazimierza Lindy, który zajął się techniczną stroną procesu wydawniczego. Numer ISBN otrzymałam w prezencie od Witryny Stalowowolskiej, a druku podjęła się Drukarnia Diecezjalna w Sandomierzu. Posłowie, po  długich namowach, napisała pani Mazurkiewicz. Okładkę zaprojektowała moja siostra, z zawodu artysta- plastyk, Renata Pacyna. W taki oto sposób narodziła się „ Szklana rzeczywistość”, która miała promocję w przychylnym dla poetów Lubaczowie. Dostałam także zaproszenie do uczestniczenia w portalu literackim E- literaci. Było to dla mnie kolejne, nowe doświadczenie. Przez portal przewinęło się sporo znakomitych autorów i mogłam tam szlifować swój warsztat pisarski oraz nawiązać cenne znajomości, które z czasem przerodziły się w przyjaźnie. Zawsze uważałam, że warto czytać i pogłębiać wiedzę. Wkrótce nadarzyła się okazja do wyjazdu na warsztaty literackie zorganizowane przez portal. Poprowadziła je pani Marta Pelinko, wraz ze swoim przyjacielem, słowackim krytykiem literackim, Radovanem Brenkusem. Niejeden uczestnik wylewał łzy, gdy usłyszał niemiłe słowa i zobaczył obnażoną mizerię swojego dzieła. No cóż,  rodzica zawsze boli, kiedy się krytykuje ukochane dziecko. Podobne odczucia mają ludzie pióra, gdy zostaje podważony artyzm wiersza   (uważany przez autora za genialne dzieło godne Nobla). Wtedy zrozumiałam ,że zawsze trzeba zachować dystans do własnej twórczości i pozwolić, by wiersz się „zestarzał”. Po pewnym czasie jesteśmy w stanie ocenić jego słabe punkty.
                           Czas mijał, a portal rozwijał się. W końcu nabrał osobowości prawnej i zawiązał się  Dziennik Literacki. Jego szefowa, w osobie pani Barbary Mazurkiewicz, zaczęła wydawać antologie i organizować festiwale poetyckie. Lubaczów został Mekką poetów i piosenkarzy. Zdumiewające -ile  energii i siły do pracy ma w sobie ta kobieta. Czasami mam wrażenie, że nie śpi, aby tylko zdążyć na czas z publikacją nowej książki. Podziwiam ją, gdy dowiaduję się jak bardzo stara się, by  dopiąć na ostatni guzik organizację imprez poetyckich. Brawo Basiu, obecnie moja koleżanko po piórze i droga przyjaciółko !
 
Alicja Maria Kuberska
___
Zdjęcie z Lubaczem