E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 11:12:45

Siedział przy oknie, czytając porzuconą gazetę. Na zewnątrz padał deszcz.
Przemoknięci ludzie, parasole i posępna szarość nieba – nic nie może mu zepsuć humoru. Czeka na kobietę swoich marzeń, w której kocha się od lat. Czeka i boi się, że nie wróci, że...chociaż zawsze wracała: cicha i skromna, najpiękniejsza z pięknych.

Przed wyjściem z kawiarni kwiaciarka, namawia na bukiet róż – płoną czerwienią. Dziś wszystko pachnie cudem.
Warszawa, to magiczne miejsce, gdzie na każdym kroku drzemią wątki poszarpanej historii.

Wkrótce przestało padać i wyjrzało zza chmur słońce, które namalowało na niebie tęczę. Agnieszka wytarła chusteczką wilgotną ławkę i usiadła z niepokojem wzdychając, zaczęła się rozglądać po Starówce. Czeka i ufa tym piwnym oczom rozwartymi szeroko za każdym rozstaniem, jak wyrwanie ręki z odjeżdżającego pociągu.
Ona jest w tym mieście zaledwie kilka razy, a Krzysztof spędził tu niemalże całe życie.

Ta miłość ma dwa oblicza, parę gorących serc i dwie biegnące obok siebie drogi,
wiodące do wybranego miasta. Ta miłość przesypia się z sobą - pojawia i znika, aż ogarnie tęsknota za kolejnym spektaklem.

Uroczy śmiech jasnowłosej kobiety, zachował się do dzisiaj. Czy pójdą dalej razem, pozostawiając za sobą mapy tamtego losu z poczuciem niedopasowania – pokaże czas.

25.08.2018.
©BaMa