E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

Odszedłeś… Pogasły zorze,

świat zszarzał, nic nie pomoże.

Uśmiecha się do mnie słońce

z tęsknoty drwiące.

Mgła smutku duszę spowiła,

czuję się teraz niczyja.

Jak długo mam tonąć w żalach?

Rozpacz powala.

Wróciłeś! Świat się ożywił,

będziemy znowu szczęśliwi.

W uścisku splotły się ręce -

Nie odchodź więcej!

Namiętnie spojrzałeś w oczy,

aż serce chciało wyskoczyć,

po ciele przebiegły dreszcze,

z prośbą o jeszcze.

Tak życie nadal upływa;

odchodzisz, potem przybywasz.

Zmienny los żon marynarzy -

wahadło zdarzeń.

© Barbara Śnieżek

14/15.02.2024.