E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Katarzyna Anna Koziorowska o godz. 14:56:08

podążam poprzez chwile wiodące
ku twoim zachmurzonym dłoniom
taszczę krzyż cienia
aby bliskość złudzeń
nie kojarzyła się ze sprzedaną melancholią
z uśmiechem co przestał
się należeć
 
rozpościeram nad nami serce
aby mogło swobodnie lśnić
rozrzucam ramiona
niech ból objawi się nieznanemu
 
błyszczą we mnie
twoje bezceremonialne przywidzenia
pogrążam się w uosobieniu
narzucających się łez
tkwię wyklęta
przez przyszłość
pozbawiona teraźniejszości
nie szukając promienia łaski
rozległego uśmiechu
prosto w serce
 
wciąż śledzę zmarszczki
na duszy
rozważam strach jaki przestał
kojarzyć się z blaskiem spadającej gwiazdy
ktoś ograbił moje sny
z ostatnich cierni
 
zbliżam się do ust
aby poczuć radość w moich łzach
podchodzę do ucieleśnionych znaków
do nieba gdzie jątrzą się
rany gwiazd
 
pozostanę wyobrażeniem
jakiego się nie spodziewałam
który był tylko rajem
 
 
[ Autor: Katarzyna Anna Koziorowska ]
[ Obrazek: Pixabay.com ]