E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Ewa F o godz. 18:25:37

Zbudzona świtem, otwieram oczy,
widok jak z luftu okrągłych okien
pośród chmur w locie zachwycił szokiem.
Cały świat skryty puchem uroczym.
 
Płatki szybują gęste jak liście,
kipi śnieg z dachów i wokół biało,
jakby się mleko wszędzie rozlało.
Niebo spogląda na drzewa mgliście.
 
Klęczy na krzewach, na wieżę spada
i fanaberią ścieli zwyczaje.
Znów prószy drobniej, chwilę ustaje,
jakby hołd zimie modlitwą składał.
 
Na korytarzu głos kolędnika
rozbrzmiewa echem świątecznych pieśni.
W cieple choinka o wiośnie nie śni,
błyszczy lampkami, półmrok przenika.
 
Jeszcze kadzidła woń nie opadła,
na strych nie weszły bąbki, łańcuchy,
w głowie pogrywa majestat głuchy
życzeń, opłatka, świąt abecadła.
 
Nieziemska pora rozkosznie ścieląc
życie kolerem, który wybacza,
nadzieję świętą sobą roztacza,
grzech ludzki zmaże najczystszą bielą.
 
Ewa Fronk
16.01.2024