E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:27:16

W porannej ciszy szukam oddechu,
w rześkim powiewie braku cierpienia.
Chcę poczuć serce, którego tętno
zamarło nocą w szarej godzinie.
 
I wciąż się pytam: – gdzie jesteś Boże,
kiedy tak bardzo Cię potrzebuję?
On odpowiada: – Tuż obok Ciebie.
Trzymam za rękę drżącą od bólu.
 
Promienie słońca lico muskają,
gołąb za oknem wieści nadzieję,
a ja wciąż żyję i błogosławię
Miłosiernego za cud istnienia.
 
I już nie pytam, gdzie był o świcie,
bo wiem, że przy mnie, płuca wskrzeszając.
Słyszę jak mówi: – moja dziecino
nie jesteś sama, jestem i będę.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay