E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Jadwiga Lowkis-babajaga o godz. 13:42:43

Czasami sięgam na półkę ze starymi książkami i wybieram taką, o której nic nie wiem.
A jest ich sporo, uśmiechają się do mnie grzbietami.
Którą wybrać, przy której przystanąć, to odwieczny dylemat.
Częściej sięgam po nowości z Empiku lub księgarni.
Dzisiaj jednak postanowiłam zrobić remanent w swoim domowym antykwariacie.
Wzrok zatrzymałam na pozycji Marii Rodziewiczówny Dewajtis.
Tak, czytałam tę lekturę wieki temu. Głównym bohaterem "Dewajtisa" jest Marek Czertwan
i stare drzewo, które Marek nazwał Dewajtis.
Opisy przyrody, utrzymania ziemi, dziedzictwa, tożsamości i wątek miłosny, to zachęta do przeczytania. Ale nie o tym chciałam napisać.
Moja wyobraźnia zatrzymała się nieopodal starego dębu.
A właściwie dębu, który zapamiętałam z dzieciństwa.
Drzewo było nad podziw wysokie, gigantyczne. Moim zdaniem największe w okolicy.
Umiejscowione na pustej polanie z polnymi kwiatami.
W upalne lato, wszyscy rozkładaliśmy koce wokoło i miło spędzaliśmy niedzielne popołudnia.
W dni powszednie, dzieciarnia biegała dookoła drzewa, bawiąc się w berka, lub wymyślając inne ciekawe zabawy.
Nie bawiliśmy się w chowanego, bo nie było się gdzie skryć.
Dlatego też rodzice widzieli nas z daleka.
W pobliżu nie było ulicy, tylko piaszczysta ścieżka do domu i piaszczysta droga.
Czasami ktoś przejechał furmanką.
Po latach, gdy wróciłam na miejsce dawnych beztroskich zabaw, nie zastałam pustej polany,
ani naszego ogromnego drzewa.
Na polanie powstała zajezdnia autobusowo-tramwajowa, a drzewo wycięto.
Piaszczysta droga zamieniła się w asfaltową jezdnię.
Tylko wspomnienia zostały.
 
Jadwiga Łowkis