E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 19:46:50

 
szczupak wszystkie ryby straszył
miał zębiska jak krokodyl
kto w szuwary się nie zaszył
drżał na widok pana wody
 
nawet przed nim sum uciekał
siał panikę groźnie płynąc
drwił szyderczo - moja rzeka
kto nie umknął w paszczy ginął
 
cztery płocie na śniadanie
a na obiad aż trzy klenie
nie umknęły dziś przed draniem
robił straszne spustoszenie
 
na kolację aż pięć leszczy
w nocy chwycił dziesięć kiełbi
rak też przed nim dostał dreszczy
i podzielił los trzech strzebli
 
dopadł nawet małą kaczkę
o świtaniu zjadł trzy brzany
w paszczy znikły dwa sandacze
padł też łupem jaź zaspany
 
rano połknął trzy węgorze
potem dopadł też amura
trzęsły się że wszystkich pożre
biednym rybom cierpła skóra
 
wymyślił to pstrąg odważny
trzeba piasek nosić w pyszczkach
załatwimy go na plaży
więc mieliznę czas usypać
 
na wierzch damy głóg tarniny
przyjaciele bobry utną
potem w sidła go zwabimy
żeby tam na zawsze utknął
 
chociaż była duża pryzma
i pułapka z kolców rosła
szczupak nic się nie domyślał
pstrąg zadanie ważne dostał
 
prowokował drapieżnika
ten go gnał na wszystkie strony
gdy szybko przed nim uciekał
rozpędził się rozwścieczony
 
nie przypuszczał co go spotka
sprytnie chaszcze pstrąg przeskoczył
ciężki szczupak wpadł do środka
leży wzywając pomocy
 
gdy bezsilnie się szamoce
wciąż gromada znosi ciernie
co się ruszy kłują kolce
wszyscy chórem – nie uciekniesz
 
przyszły raki z nożycami
i ze strachu zadrżał tyran
bo tak kończy się los drani
rzeczna bajka się skończyła