E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 09:00:44

Wnikasz w moje i niemoje sny,
jakbyś chciała coś nam przekazać -
mogłabyś  jeszcze nauczyć  czytać.
 
Nastały zgrzebne dni,
bo na ulotność słów brakło.
Deszcz nie przywraca świeżości.
 
Bóg został sam w kościele,
a my boimy się umierać
bez namaszczenia.
 
Wypuszczam troski
przez niedomknięte okno,
bo nie umieją żyć w zgodzie ze mną.
 
Cisza wiatrem łka,
pączkuje zaraza -
Mamo, czy to już czas?
 
W podręcznej apteczce
szukam tabletki na nieumieranie,
trwożnie stąpam po spadających żywiołach.
 
26.03.2020.
©BaMa