Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Mar
19
2019 |
Irena Sendlerowa
dodany przez Alicja Kuberska o godz. 09:53:19 A
A
A
Mówiła o sobie : „Nie jestem bohaterką, czyniłam tylko ludzką powinność. Podałam rękę, wyciągnęłam na brzeg tonących.” Czas jak bezwzględny łupieżca ukradł wspomnienia. Zatarł ślady, zasypał kurzem minione lata. Zachował pamięć o prawym człowieku. W szklanych słojach zakopanych w ogrodzie, wąskie paski papieru przechowały tożsamość . Podarowała życie na dwóch tysiącach karteczek. Zapisała starannym pismem nowe imiona Dla dzieci z warszawskiego getta Dała im nazwisko - „Nadzieja na ocalenie” Na archiwalnym filmie, drobna staruszka mówi cichym głosem: „Wierzę, że dobro zawsze zwycięży zło.” A zmarszczki wokół oczu stworzyły uśmiech w aureoli. Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Alicja Kuberska
Dołaczył/ła: 07.09.2010 20:12:25 Miasto: InowrocławData urodzenia: 1960-11-08 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: zgubione dane...
Jesienna miłość...
Samotna wyspa...
Taniec po rosie...
bez dialogu...
rozmowa przy śniadaniu...
Portret z chmur...
Deszczowa sonata...
Ogród w Przygodziczkach...
opowieść zapisana na szyb...
los artysty...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 1623 razy. » Dodano 6 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 5 osób. |
Użytkowników Online
Gości Online: 2 Użytkownicy Online: ~Barbara Sniezek Nieaktywowany Użytkownik: 0 Najnowszy Użytkownik: ~Robert Furs |