E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:26:16

Chcesz bym odpowiedziała, co jest sensem życia.
Rzeknę: dni niepoznane, których czas nie skraca.
Niestraszne są mi noce z gwiazd ogołocone,
tylko wschód słońca martwy – jego nie obronię.
 
Śmierć, która nie upadla, ciała nie bezcześci,
rozlewa się bezczuciem w kwitnącej poezji.
Ten wiatr i deszcz w źrenicach – w dwójnasób po równo,
świtu naturą rzeczy – stracić ich nie wolno.
 
W cierpieniu łza się rodzi, sekunda dojrzewa,
myśli strugą płynące i samotność niema.
I choćby były trwożne, bólem opatrzone,
na odległość oddechu pozostaną moje.
 
Kasia Dominik
obraz: Monika Lunika