E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

Już nie napiszesz słowa prosto z duszy,
ani nie poślesz róży na dobranoc.
Wpis w kalendarzu dogłębnie poruszył,
zabrał okrutny los ciebie kochaną.

Milczy w słuchawce ciepły głos mdłą ciszą,
późnym wieczorem nie uronisz wersów.
Byłaś tak krótko, lecz ciągle cię słyszę,
ciebie nieliczną świat podły nie zepsuł.

Bez narzekania i bez ostrzeżenia
we mgle odeszłaś w inny wymiar, trzeci,
nie dając znaku ani żalu cienia.
Trudno, Bóg tobie ciężki rozdział zlecił.


Dializy cierpkie na chwile przetrwania,
a w wierszach radość mimo ,,czek do jutra".
Dzielny Aniele, już tobie posłania
ścielą gdzieś w chmurach, tu na ziemi pustka...

Płaczę za tobą, choć tak prozaicznie
mogłyśmy ciszę podzielić w dwa głosy.
Moc miałaś wielką w prostocie lirycznej,
błogosław serca i popiołem posyp.

Szeptem zbudziłaś sympatię ogromną,
brzmiałaś w dialogu jak rodzona siostra.
Wszyscy na ziemi cię dobrze przypomną,
szerokiej drogi! Pędź w Anielski Orszak!

Ewa Fronk
21.02.2024