E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez grazyna zarebska o godz. 21:20:22

zgubiłam strofy o Babci
przecież zapamiętałam smukłą postać
w zwiewnej spódnicy
białej klasycznej bluzce

siwe włosy gładko zaczesane do tyłu
zwinięte w przysłowiowy ślimak
przypięte srebrną spinką

byłam małą żywiołową dziewczynką
Babcia upominała nie biegaj tak szybko
nawet pogroziła palcem za swawolne zachowanie

po południu Mama z Babcią
siedziały w stołowym pokoju
obie czytały książki
przyglądałam się z pozycji otomany

zegar z wahadłem mówił tik tak tik tak
zerkałam zdziwiona bo "cisza jak makiem zasiał"

Babcia uczyła mnie dobrych manier przy stole

nie kładź łokci na stole siedź prosto
było tego dużo więcej ale to tylko kilka wersów
miałam dziewięć lat jak odeszła
modliłam się do Matki Boskiej i bałam się

nie znałam znaczenia śmierci

mięliśmy wielki dom z dużą ilością pokojów
trumna stała w pokoju Babci
zapalałam świece modliłam się

później pozostał pusty pokój

i ta cisza głucha lękliwa pustka
już nic więcej tylko
jeszcze lęk



Grażyna Zarębska
na fotografii w ciemnej sukience moja babcia
jestem do niej podobna