E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 10:15:27

 
/wiersz z cyklu „Łączy nas Niepodległa/


To miejsce znajomie bezpieczne
jak dom, gdzie utulało matczyne światło .
Grała muzyka u Gieni za stodołą -
lubiła ocierać się o kicz i rumienić na ludowo.
 
Babie diabeł nie był straszny!
Śnieg czysto biały i żar korali od święta.
Sad z przesytu stękał, stryszek od siana.
Z tej Ziemi się wywodzim, co miodem pachnie.
 
Nie ustawało chrobotanie, pies gonił kota.
Wszystko miało swój początek i koniec.
Odchodzą tamte pokolenia -
ich nieobecność  mąci  ciszę za ścianą.
 
Bywało, że zmrok nagle zapadał,
lecz był honor i było męstwo.
Przystrojony dziś obraz dziadka - historii
ukryć się nie da, lecz nic na wieczność.
 
6 stycznia 2018.
©BaMa